Κλωστές λεπτές, σχεδόν αόρατες -κι όμως τόσο δυνατές, ικανές να κρατήσουν ολόκληρες ζωές ενωμένες.
Μια συλλογή διηγημάτων που ακροβατεί ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν, στο τραύμα και τη συμφιλίωση, στον ρεαλισμό και την ποίηση της καθημερινότητας. Οι ήρωες της Καλλιόπης Αναστασάκη περπατούν με σκασμένα χέρια και βλέμματα που κουβαλούν μυστικά, μέσα σε αυλές, εστιατόρια, δωμάτια μνήμης και σιωπών.
Γυναίκες και άντρες που κρατούν τη ζωή στα χέρια τους και την απλώνουν σαν σεντόνι σε ταράτσες και πεζούλια. Μητέρες, κόρες, φίλες, ερωμένες, γιοί και πατεράδες, σύντροφοι και χαμένες ψυχές, που αναζητούν το φως σε φτηνούς καθρέφτες και φωτογραφίες σε ασημένιες κορνίζες. Μια αφήγηση πυκνή, συγκινητική, εμποτισμένη με αγάπη -πάντα με αγάπη, που ενίοτε ακουμπά το μίσος.
«Διάφανες Κλωστές»: εικοσιπέντε ιστορίες σαν ψίθυροι από στόματα που ήθελαν να μιλήσουν -και τώρα επιτέλους ακούγονται.
Αφήστε μια απάντηση